Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Συνέχιση ανασκαφικών εργασιών στον Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη (21 Σεπτεμβρίου 2014)

Με την αφαίρεση τριών σειρών από τους πωρόλιθους του τοίχου σφράγισης, μπροστά από τον δεύτερο διαφραγματικό τοίχο, αποκαλύφθηκαν ολόκληρες οι Καρυάτιδες, οι οποίες έχουν ύψος 2,27μ. Φορούν ποδήρη χιτώνα και μακρύ κροσσωτό ιμάτιο με πλούσιες πτυχώσεις. (Φωτο 1, 2). Φέρουν κοθόρνους, οι οποίοι είναι διακοσμημένοι με κόκκινο και κίτρινο χρώμα, ενώ τα ακροδάχτυλα των ποδιών τους έχουν αποδοθεί με εξαιρετική λεπτομέρεια. (Φωτο 3, 4).


Στέκονται επάνω σε μαρμάρινα βάθρα μήκους 1,33μ. και πλάτους 0,68μ., τα οποία έχουν αποκαλυφθεί, προς το παρόν, σε ύψος περίπου 0,30μ. (Φωτο 5).

Στον τρίτο χώρο πραγματοποιήθηκε γεωτρητικός δειγματοληπτικός έλεγχος, με χειροκίνητο γεωτρύπανο, σε προεπιλεγμένες θέσεις. (Φωτο 7). Έτσι, εντοπίστηκε μαρμάρινο θύρωμα, ανοίγματος 0,96 μ. , στο βόρειο τοίχο του. (Φωτο 8).

Στον ίδιο χώρο πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις ως προς την περιεκτικότητα του αέρα, στο εσωτερικό του και προέκυψε ότι η περιεκτικότητα σε στοιχεία οξυγόνου και μονοξειδίου του άνθρακα βρίσκεται σε κανονικά επίπεδα. Αυξημένη είναι μόνο η σχετική υγρασία (87%), ενώ η θερμοκρασία κυμαίνεται από 21,5 – 22,70C.
Οι παραπάνω συνθήκες του μικροκλίματος του τρίτου χώρου δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα στους εργαζόμενους στο εσωτερικό του.

Τεχνικές εργασίες
Η πρόσβαση στον τρίτο χώρο του μνημείου για την τοποθέτηση αντιστήριξης- υποστύλωσης και η συνέχιση της ανασκαφικής διαδικασίας προετοιμάζεται συστηματικά με παράλληλες ενέργειες , οι οποίες βρίσκονται σε εξέλιξη.
Αποφασίστηκε από την διεπιστημονική ομάδα η είσοδος στον τρίτο χώρο, να μην γίνει από την οπή στο άνω δυτικό μέρος του τρίτου διαφραγματικού τοίχου, αλλά διά της αρχαίας εισόδου. (Φωτο 9). Επομένως, πριν από οποιαδήποτε άλλη εργασία θα αφαιρεθεί επίχωση από τον δεύτερο χώρο, θα απομακρυνθεί το πεσμένο τμήμα του υπέρθυρου και θα υποστυλωθεί το θύρωμα μεταξύ δεύτερου και τρίτου χώρου, με ξύλινα στοιχεία. (Φωτο 10).


Θα ενισχυθεί η αντιστήριξη στο δεύτερο χώρο, σε κατώτερη στάθμη, ώστε να αναληφθούν οι πρόσθετες εξωτερικές ωθήσεις γαιών, μετά από την απομάκρυνση της επίχωσής του.
Προετοιμάζεται δάπεδο εργασίας, με την απομάκρυνση χώματος από τον δεύτερο χώρο, ώστε να είναι δυνατή η είσοδος μεγάλου μήκους μεταλλικών στοιχείων αντιστήριξης και υποστύλωσης του τρίτου χώρου. Επίσης θα αφαιρεθούν πρόσθετοι λίθοι από τον τοίχο σφράγισης, μπροστά από τις Καρυάτιδες, για την τοποθέτηση της μεταφορικής ταινίας απομάκρυνσης χώματος και της γερανογέφυρας μεταφοράς λίθων, από τον τρίτο χώρο. (Φωτο 11).

Απομάκρυνση χώματος, κατά 1μ., από τον πρώτο χώρο (σχεδόν ως το δάπεδο) και επέκταση της αντιστήριξης και υποστύλωσης του, επίσης λόγω της αλλαγής στάθμης της εσωτερικής επίχωσης.
Οι εργασίες καταβιβασμού της επίχωσης, εξωτερικά και πάνω ακριβώς από το μνημείο, θα πραγματοποιηθούν μετά την πρώτη φάση προσωρινής αντιστήριξης-υποστύλωσης του τρίτου χώρου, πριν δηλαδή, να ξεκινήσει η απομάκρυνση της επίχωσης.
Είναι σε εξέλιξη η μελέτη των μέτρων αντιστήριξης και υποστύλωσης του τρίτου χώρου, ώστε να καθορισθούν οι ποσότητες και οι θέσεις τοποθέτησης των στοιχείων αντιστήριξης-υποστύλωσης, καθώς και οι φάσεις τοποθέτησης, σε συνάρτηση με την ανασκαφική εργασία.
Για την αντιμετώπιση της απορροής των ομβρίων, από την περιοχή του μνημείου, σχεδιάστηκε η τοποθέτηση αγωγού, κατά μήκος της μεγάλης αύλακας, έξω από τον περίβολο.
Πραγματοποιείται γεωτεχνική έρευνα στην περιοχή του μνημείου για την διαπίστωση της σύστασης και των γεωτεχνικών ιδιοτήτων των απαντώμενων γεωϋλικών. Η έρευνα θα γίνει με επαρκή αριθμό γεωτρήσεων και εργαστηριακών δοκιμών.
Η όψη των βάθρων είναι διαμορφωμένη με στέψεις και ορθοστάτες. Ακολουθούν δηλαδή, τον τύπο της μαρμάρινης επένδυσης των τοίχων όλων των θαλάμων. Η απόσταση μεταξύ των δύο βάθρων είναι 1,68μ., όσο και το θυραίο άνοιγμα του πρώτου διαφραγματικού τοίχου με τις Σφίγγες. (Φωτο 6, σχέδιο). Στην επιφάνεια του βάθρου της ανατολικής Καρυάτιδος, διακρίνεται κόκκινο χρώμα. Επίσης, κατά την αφαίρεση της αμμώδους επίχωσης πλησίον των Καρυάτιδων βρέθηκαν τμήματα των χεριών τους.


Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Τάφος ψάχνει το νεκρό του

Είναι ο τύμβος της Αμφίπολης «πολυανδρείον», ή κενοτάφιο; Είναι η Ρωξάνη με το γιο της; Ή μήπως ο Κάσσανδρος, ο δολοφόνος της; Το θρίλερ συνεχίζεται με άρθρα από την Κίνα ώς το Σίδνεϊ. Οι σεναριογράφοι συγγραφείς οργιάζουν. Οι σοβαροί αρχαιολόγοι μένουν σφίγγες.

Η αγωνία στην Αμφίπολη κορυφώνεται, καθώς η σκαπάνη προχωρεί. Από την περασμένη βδομάδα περάσαμε από τις «αιγυπτιακές επιρροές» στις Καρυάτιδες, που είναι Μακεδόνισσες και όχι... Βουλγάρες. Η γενική γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού «στρατοπέδευσε» στην Αμφίπολη, που είναι, όπως και η Μακεδονία, ελληνική! 

 
Ο νεκρός ή οι νεκροί της Αμφίπολης έχουν αναλάβει εθνική αποστολή. Ωστόσο πολλοί μιλάνε πλέον για ένα μνημείο που μπορεί να μην είναι τάφος, αλλά μνημείο «πολυανδρείον», ή κενοτάφιο, ένας χώρος που μπορεί και να 'ναι «πολυεθνικός» σε μια «κοσμοπολίτισσα» αποικία των Αθηναίων, που βρέθηκε να φιλοξενεί -με πάνδημη κηδεία- τον Σπαρτιάτη Βρασίδα και να βρίσκεται υπό μακεδονική επικράτεια πριν γίνει ρωμαϊκή. Είναι η Ρωξάνη με το γιο της, όπως ήθελε ο αρχαιολόγος Δημήτρης Λαζαρίδης, που έφαγε τη ζωή του εδώ; Ή μήπως ο Κάσσανδρος, ο δολοφόνος της; Το θρίλερ συνεχίζεται με άρθρα από την Κίνα ώς το Σίδνεϊ. Οι σεναριογράφοι συγγραφείς οργιάζουν. Οι σοβαροί αρχαιολόγοι μένουν σφίγγες.
Μέχρι την άλλη βδομάδα, που θα ξέρουμε περισσότερα, ας το παίξουμε κι εμείς «Σέρλοκ Χολμς». Παράλληλα με τη σημερινή έρευνα σκεφτήκαμε να δούμε μαζί τα γεγονότα εκείνης της εποχής και τα πρόσωπα που μπορεί να ψάχνουν τάφο εδώ γύρω. Αν το μνημείο αφορά μόνο μια εποχή. Κι αν συνδέεται ή όχι με κάτι «κοινό», ειρήνη ή πολλούς νεκρούς. Υπομονή.
Ρωξάνη σημαίνει Φωτεινό Αστεράκι. Η κόρη του Πέρση σατράπη ήταν μόλις δεκάξι χρόνων όταν έγινε σύζυγος του Ελληνα κατακτητή, το 327 π.Χ., τέσσερα χρόνια πριν εκείνος πεθάνει. Λίγο μετά το θάνατό του στη Βαβυλώνα -το 323 π.Χ.- γεννιέται ο γιος του Αλέξανδρος Δ'. Η εικοσάχρονη μητέρα, μια ξένη -βάρβαρη- κληρονόμος ενός τεράστιου βασιλείου, θα είναι κινούμενος στόχος για τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το ξίφος έχει υψωθεί.
Ο Κάσσανδρος είχε έρθει σε σύγκρουση με τον Αλέξανδρο όταν, έφηβος ακόμη, επισκέφθηκε την Περσία και είδε τον κοντόσωμο Αλέξανδρο να κάθεται στο θρόνο του Δαρείου πατώντας σε ένα μαξιλαράκι για να τον φτάνει. Το θέαμα του φάνηκε αστείο και γελούσε όταν δέχτηκε την επίθεση του μεγάλου στρατηλάτη.
Η Ολυμπιάδα με το στρατό της θα συγκρουστεί με τον Κάσσανδρο στην Πύδνα. Η πολιορκία από τον Κάσσανδρο κράτησε εφτά μήνες. Οι πολιορκημένοι αναγκάστηκαν να φάνε έναν ελέφαντα, δώρο του Αλεξάνδρου, και συνθηκολόγησαν. Ο Κάσσανδρος δεν σεβάστηκε τους όρους της συνθηκολόγησης και δολοφόνησε -ίσως με λιθοβολισμό- την Ολυμπιάδα. Κατά μία εκδοχή, έδωσε εντολή να αφήσουν άταφη τη βασίλισσα.
Η τελευταία φυλακή της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του γιου του ήταν εδώ στην Αμφίπολη. Πολλοί ψάχνουν τον τάφο της στην Πύδνα, στον τύμβο Τούμπα, που δεν έχει ανασκαφεί.
Ο Κάσσανδρος, γιος του Αντίπατρου, δεν ακολούθησε το στρατό του Αλεξάνδρου στην Ασία, αλλά έμεινε με τον πατέρα του στη Μακεδονία. Ο πρώτος διάδοχος στο βασίλειο της Μακεδονίας ήταν ο Πολυσπέρχοντας. Μετά το θάνατο του Αντίπατρου η Μακεδονία φλέγεται. Ο βασιλιάς της Αιγύπτου Πτολεμαίος και ο Αντίγονος ο Πτολεμαίος ο Σωτήρας θα είναι οι σύμμαχοι του Κασσάνδρου στον πόλεμο με τον Πολυσπέρχοντα. Η Αθήνα παραδόθηκε. Οι περισσότερες ελληνικές πόλεις βρέθηκαν στο πλευρό του Κασσάνδρου.
Το 318 π.Χ. στον Βόσπορο ο στόλος του Πολυσπέρχοντα ηττήθηκε. Ο ετεροθαλής αδελφός του Αλεξάνδρου, ο Φίλιππος ο Αρριδαίος, και η σύζυγός του Ευρυδίκη θα βρουν το θάνατο από τους άνδρες της Ολυμπιάδας, όπως και ο αδελφός του Κασσάνδρου, Νικάνωρ. Το 313 π.Χ. ο Αντίγονος πολεμά τον Κάσσανδρο σε όλη την Ελλάδα. Η συνθηκολόγηση το 311 π.Χ. προβλέπει την αναγνώριση του Αλεξάνδρου Δ' -που είναι δώδεκα χρόνων- ως βασιλιά μετά την ενηλικίωσή του.
Τα επόμενα δύο χρόνια ο Κάσσανδρος δολοφονεί το διάδοχο Αλέξανδρο και τη Ρωξάνη, που είναι φυλακισμένοι στα χέρια του. Ο Πολυσπέρχοντας δηλητηριάζει τον άλλο γιο του στρατηλάτη, τον Ηρακλή, και τη Βαρσίνη -το 309 π.Χ.- και παντρεύεται τη Θεσσαλονίκη, ετεροθαλή αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι διάδοχοι του Αλεξάνδρου αλληλοσπαράσσονται με διαρκείς πολέμους.
Με την ανακωχή του 311 ο Κάσσανδρος γίνεται ηγεμόνας των ευρωπαϊκών κτήσεων μέχρι την ενηλικίωση του Αλεξάνδρου Δ'. Ο πόλεμος όμως δεν θα τελειώσει. Ο Γλαυκίας, επικεφαλής της φρουράς του Κασσάνδρου, παίρνει εντολή να θανατώσει το μικρό Αλέξανδρο και τη Ρωξάνη, τους οποίους υποτίθεται ότι κηδεμόνευε. Το γεγονός έμεινε κρυφό.
Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, έπειτα από συνεχείς πολέμους και γάμους, θα έρθει στην Αθήνα ως ελευθερωτής.
Στη Μάχη της Ιψού ο Αντίγονος πεθαίνει πολεμώντας και τάφεται με βασιλικές τιμές. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία παλινορθώθηκε το 304 π.Χ., όταν ο τύραννος Λαχάρης έφυγε μεταμφιεσμένος για να σωθεί από τον Δημήτριο. Μετά το θάνατο του Κασσάνδρου, το 297 π.Χ., πεθαίνει και ο γιος του Φίλιππος, λίγους μήνες αργότερα. Ο Αντίπατρος δολοφόνησε τη μητέρα του και ετεροθαλή αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ο Πολιορκητής το γιο του Αντίπατρου, Αλέξανδρο.
Οι διάδοχοι Σέλευκος, Πτολεμαίος, Λυσίμαχος συμμαχούν με τον Πύρρο εναντίον του ωραίου Πολιορκητή της Μακεδονίας, ο οποίος δραπετεύει μεταμφιεσμένος. Η Μακεδονία πέφτει στα χέρια του Πύρρου και του Λυσίμαχου. Η Φίλα αυτοκτονεί με δηλητήριο.
Το 286 π.Χ. ο Δημήτριος, αιχμάλωτος στα χέρια του Σέλευκου όπου παραδόθηκε αργότερα, θα πεθάνει πενήντα τεσσάρων ετών, ίσως από ποτό. 

PDF
http://s.enet.gr/resources/article-files/sal20-37newnew.pdf

FM Πηγή:/

Συνέχιση ανασκαφικών εργασιών στον Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη (14 Σεπτεμβρίου 2014)

Την Παρασκευή 12-9-2014 έγινε η είσοδος μελών της διεπιστημονικής ομάδας, στον τρίτο θάλαμο του μνημείου, από την υφιστάμενη οπή στον τοίχο του τρίτου διαφράγματος, προκειμένου να τεκμηριωθεί αρχαιολογικά η υφιστάμενη εικόνα του και να διαπιστωθεί η δομική κατάσταση του θαλάμου, ώστε να σχεδιαστούν τα αναγκαία μέτρα αντιστήριξης και υποστύλωσης. (φωτο 1, σχέδιο).
Από την επί τόπου παρατήρηση προέκυψαν τα ακόλουθα δεδομένα: Το ύψος του αμμώδους χώματος βρίσκεται χαμηλότερα από ότι στους προηγούμενους δυο χώρους. Επί των χωμάτων διαπιστώνονται αμμώδη φυσικά ιζήματα με απολιθώματα από όστρεα, που προέρχονται από το φυσικό έδαφος του λόφου Καστά. Σύμφωνα με τις γεωλογικές παρατηρήσεις φαίνεται ότι η επίχωση παραμένει αδιατάρακτη.

Εσωτερικά, η θόλος είναι κατασκευασμένη από πωρόλιθο, ακριβώς όπως και στους προηγούμενους θαλάμους.(φωτο 2,3)

Στους τρεις κατακόρυφους τοίχους-ανατολικό, δυτικό και βόρειο- στο ορατό μέρος, επαναλαμβάνεται η ίδια μορφή μαρμάρινης επικάλυψης, όπως και στους δυο προηγούμενους θαλάμους, με ορθοστάτες , στέψη και ιωνικό επιστύλιο. (φωτο 4,5)


Στο νότιο τοίχο -στο εμφανές μέρος του- δεξιά και αριστερά του θυρώματος, συνεχίζεται η μαρμάρινη επικάλυψη. Οι υπερκείμενοι πωρόλιθοι καλύπτονται με επίχρισμα κόκκινου χρώματος. (φωτο 6). Έχει καταπέσει το εσωτερικό τμήμα του υπέρθυρου.(φωτο 7).


Η θόλος του θαλάμου δείχνει να βρίσκεται σε κατάσταση οριακής ισορροπίας, (φωτο 8) με τους θολίτες στην περιοχή της στέψης να παρουσιάζουν άνοιγμα αρμών, σε ικανό βάθος, από την εσωτερική επιφάνειά της. Στο σύνολο σχεδόν των θολιτών παρατηρούνται ρηγματώσεις και επιπλέον σε εκτεταμένες περιοχές, εκατέρωθεν της στέψης, διαπιστώθηκε σημαντική απώλεια μάζας του υλικού. (φωτο 9)

Οι μαρμάρινοι ορθοστάτες περιμετρικά, στο ορατό τμήμα των κατακόρυφων τοίχων παρουσιάζουν συστηματικά αποκολλήσεις τεμαχίων τα οποία εντοπίστηκαν στην επιφάνεια της επίχωσης, φωτογραφήθηκαν, αριθμήθηκαν και περισυνελέγησαν.(φωτο 10). Οι αποκολλήσεις φαίνεται να είναι το αποτέλεσμα έντονης καταπόνησης, πιθανώς από τις μεγάλου ύψους επιχώσεις επί της θόλου. Συγκεκριμένα, το νότιο τμήμα του θαλάμου φορτίζεται από γαίες ύψους 2μ. περίπου, ενώ στο βόρειο τμήμα οι γαίες έχουν ύψος περί τα 12-13μ.


Τα ανωτέρω τεχνικά δεδομένα δεν επιτρέπουν την ασφαλή εκτέλεση εργασιών απομάκρυνσης χώματος από τον τρίτο θάλαμο, πριν ληφθούν τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Ειδικότερα, για την αντιστήριξη-υποστύλωση του θαλάμου, θα χρησιμοποιηθεί ισχυρότερη διάταξη από αυτή των δύο προηγούμενων θαλάμων. Θα περιλαμβάνει σύστημα οριζόντιων πλαισιωτών δοκών, κατά μήκος και πλάτος του θαλάμου, για την αντιστήριξη των κατακόρυφων τοίχων από τις γεωστατικές ωθήσεις. Για την στήριξη της θόλου θα χρησιμοποιηθούν μεταλλικές σωληνωτές δοκοί. Η απομάκρυνση του χώματος θα γίνεται τμηματικά, κατά περιοχές της επίχωσης, ώστε να καθίσταται εφικτή η ασφαλής προσαρμογή της έδρασης των αντιστηρίξεων.
Η εφαρμογή των μέτρων αντιστήριξης και υποστύλωσης, εξαιτίας της δυσκολίας πρόσβασης στο χώρο και της απαίτησης ιδιαίτερης προσοχής, λόγω της δυσμενούς δομικής κατάστασης, θα απαιτήσουν αρκετές μέρες εργασίας.
Τέλος, συνεχίζονται οι εργασίες γεωμετρικής τεκμηρίωσης του μνημείου και του περιβάλλοντος χώρου του, ενώ ο Δήμος Αμφιπόλεως τοποθέτησε νυχτερινό φωτισμό και σύστημα ασφαλείας.

FM Πηγή:/ Hellenic Ministry of Culture and Sports Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Συνέχιση ανασκαφικών εργασιών στον Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη (12 Σεπτεμβρίου 2014)

Συνεχίζονται οι ανασκαφικές εργασίες στον τύμβο Καστά Αμφίπολης, από την ΚΗ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Ως τώρα, η απομάκρυνση των αμμωδών χωμάτων στον χώρο, πίσω από τον διαφραγματικό τοίχο με τις καρυάτιδες, έφτασε τα τρία μέτρα από το δάπεδο. Μετά την αφαίρεση του αμμώδους χώματος εμφανίστηκε το ανώτερο τμήμα του τρίτου διαφραγματικού τοίχου. Στο τμήμα αυτό, διαπιστώθηκε η ύπαρξη επιμελημένου μαρμάρινου περιθυρώματος, ιωνικού ρυθμού, όπως και τα υπόλοιπα αρχιτεκτονικά μέλη του χώρου. Στο μαρμάρινο τμήμα του υπέρθυρου, απαντάται συμφυές γείσο το οποίο καλύπτει και το άνοιγμα της εισόδου. (φωτο 1,2) 


Μέσα στην ημέρα θα επιχειρηθεί η είσοδος στο χώρο, από το υπάρχον άνοιγμα, στο άνω δυτικό μέρος του τρίτου διαφραγματικού τοίχου. Έτσι, θα διαπιστωθούν οι συνθήκες προσπέλασης μελών της διεπιστημονικής ομάδας και τεχνικής υποδομής. Στόχος είναι να σχεδιαστούν και να αποφασιστούν τα αναγκαία μέτρα προστασίας των εργαζομένων και του τρίτου χώρου. Παράλληλα, θα γίνει σχολαστική τεκμηρίωση της υφιστάμενης κατάστασης στον χώρο.
Συνεχίζεται, επίσης, η τοπογραφική αποτύπωση, προκειμένου να προκύψει η ακριβής γεωμετρία του μνημείου. Βάσει της τελικής γεωμετρίας θα συνταχθεί η συνολική μελέτη αντιστήριξης και υποστήλωσης του μνημείου. Έτσι, εξασφαλίζονται τα αναγκαία τεχνικά δεδομένα για την σύνταξη των μελετών ολοκληρωμένης προστασίας και της μελλοντικής ανάδειξης του μνημειακού συνόλου.

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Όταν βρέθηκαν τα κομμάτια του Λέοντα της Αμφίπολης (σπάνιες φωτό)

Ενα βιβλίο του συγγραφέα Oscar Broneer που εκδόθηκε το 1941 αλλά δεν μεταφραστηκε ποτέ στα Ελληνικά περιέχει σπάνιες φωτογραφίες από την εύρεση του επιβλητικού γλυπτού σε κομμάτια στις όχθες του Στρυμώνα καθώς και από την κατασκευή του μνημείου του.














Συνέχιση ανασκαφικών εργασιών στον Τύμβο Καστά στην Αμφίπολη


Συνεχίστηκαν οι ανασκαφικές εργασίες στον λόφο Καστά Αμφίπολης, από την ΚΗ Εφορεία Αρχαιοτήτων.
Σήμερα, αφαιρέθηκε ο πρώτος δόμος του τοίχου σφράγισης μπροστά από τις καρυάτιδες και αποκαλύφθηκε η συνέχεια των χειριδωτών χιτώνων των δύο γλυπτών. (φωτο 1)

Οι χιτώνες φέρουν εξαιρετικής τέχνης πτυχώσεις. (φωτο 2,3).
Οι καρυάτιδες, από την εξωτερική πλευρά, φαίνεται ότι ανασηκώνουν ελαφρά τον χιτώνα τους, με το αντίστοιχο χέρι τους.(φωτο 4). Τμήματα του προσώπου και της πόλου της ανατολικής καρυάτιδας, εντοπίστηκαν κατά την ανασκαφή και αποδόθηκαν στο γλυπτό. (φωτο 5).
Τα μέλη της διεπιστημονικής ομάδας διαπίστωσαν ότι οι εσωτερικοί βραχίονες των καρυάτιδων δεν στήριζαν το επιστύλιο, καθώς δεν παρατηρούνται σύνδεσμοι μολυβδοχόησης, ούτε επεξεργασία της κάτω επιφάνειας του επιστυλίου, ώστε να δικαιολογείται η άποψη της στήριξης.


Προχώρησαν οι εργασίες απομάκρυνσης των αμμωδών χωμάτων στον χώρο, μπροστά και πίσω από τον διαφραγματικό τοίχο με τις καρυάτιδες. Μέχρι την στάθμη της μαρμάρινης οροφής, οι δύο πλευρικοί τοίχοι του καλύπτονται από μαρμάρινους ορθοστάτες, οι οποίοι μιμούνται τον περίβολο.

Παράλληλα, προχώρησαν οι τεχνικές εργασίες για την αντιστήριξη και την υποστήλωση του μνημείου, στο χώρο πίσω από τις καρυάτιδες:
1.Ολοκληρώθηκε η αντιστήριξη της βόρειας πλευράς του δεύτερου διαφραγματικού τοίχου με τις καρυάτιδες και της νότιας πλευράς του τρίτου διαφραγματικού τοίχου.
2.Ολοκληρώθηκε, η αντιστήριξη- υποστήλωση της θόλου στον χώρο, πίσω από τις καρυάτιδες.
3. Ελήφθησαν πρόσθετα μέτρα προστασίας της δυτικής Καρυάτιδας, με τοποθέτηση κατακόρυφης υποστήλωσης εκατέρωθεν αυτής. Η απαίτηση για πρόσθετη υποστήλωση, οφείλεται στη διαπίστωση επιπλέον κατακόρυφης ρωγμής στην κεφαλή, που οφείλεται στο αυξημένο θλιπτικό φορτίο, το οποίο προέρχεται κυρίως από την στήριξη της μαρμάρινης πλάκας της οροφής και από το δυτικό τμήμα του επιστυλίου.
4. Ολοκληρώθηκε η ασφαλής υποστήλωση της μαρμάρινης πλάκας οροφής.
Συνεχίστηκε η τοπογραφική αποτύπωση του τμήματος του περιβόλου, που αποκαλύφθηκε φέτος, δεξιά και αριστερά της εισόδου του ταφικού μνημείου, με δορυφορικές και επίγειες γεωδαιτικές μεθόδους (τρισδιάστατη ψηφιακή σάρωση). Επιπλέον, ξεκίνησαν οι εργασίες τοπογραφικής τεκμηρίωσης του περιβάλλοντος χώρου του μνημειακού συγκροτήματος .
Τέλος για την προστασία του μνημείου και των εργαζομένων τοποθετήθηκε αλεξικέραυνο στην κορυφή του λόφου.

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2014

History of Amphipolis (Amfipolis)

Athenian colony of strategic importance, near the fruitful Strymon vale and the Pangaion gold mines. Amphipolis was founded in 438/ 437 BC, though the region had been inhabited in the prehistoric period.

The numerous finds from the excavations are housed in the Archaeological Museum of Amphipolis and in the Archaeological Museum of Kavala.

Archaeological finds from the mouth of the Strymon estuary show the presence of man from as early as the Neolithic period on both banks of the river, and continuous habitation into the Bronze Age period. The nearest Neolithic settlement to Amphipolis was discovered on a hill adjacent to the ancient city known as Hill 133, where rich finds from its cemetery show that a considerable settlement also existed in the Early Iron Age.

With the foundation of the Greek cities at the mouth of the Strymon from the middle of the 7th c. BC, Greek culture started progressively to penetrate into the interior. The graves in the cemetery of the settlement on Hill 133 change their form, and the grave goods are now dominated by cultural elements of the Greek world: figurines, coins, and above all vases imported from the cities of southern Greece (Corinth, Athens) and the Ionian cities of the north Aegean. The presence of the Ionian world is also apparent in the sculptures of the late Archaic and early Classical periods found in the neighbourhood of Hill 133 and on the site of ancient Amphipolis. Local tradition survives in the metal working, especially the bronze and gold ornaments.

After they established themselves at Eion, at the mouth of the Strymon, in 476 BC, the Athenians made their first abortive attempt at colonising in the Amphipolis area with their short-lived settlement at the site of Ennea Hodoi, which was quickly wiped out (464BC). It remains an open question whether Ennea Hodoi is to be identified with the settlement on Hill 133, where the destruction level dates to the mid-5th century BC, or with Amphipolis itself, where in the vicinity of the north wall excavation has uncovered an establishment prior to the 5th century BC wall.

The foundation of Amphipolis finally in 438/ 437 BC, in the time of Pericles, by the general Hagnon was a great success for the Athenians, whose chief purpose was to ensure control of the rich Strymon hinterland and the Pangaion mines. Their success, however, was again short- lived, because at the end of the first decade of the Peloponnesian War (442 BC) Amphipolis broke away from its mother city, Athens, and remained independent until its incorporation into the kingdom of Macedonia by Philip II (357 BC).

Under the Macedonians Amphipolis remained a strong city within the Macedonian kingdom, with its own domestic autonomy and having considerable economic and cultural prosperity. Excavation has revealed a large part of the walls and some of the sanctuaries and public and private buildings of the city.

The bigger and better protected gate of the city (gate C) lies at the norhtern part of the walls. The brigde over the Strymon river was made of wooden beams.

After the Roman conquest of Macedonia (168 BC) Amphipolis was made the capital of Macedonia Prima, one of the four divisions into which Macedonia was divided. The Roman period was a time of prosperity within the bounds of Roman world dominion. As a station on the Via Egnatia and the capital of a rich hinterland, the city grew economically and culturally. It did indeed experience devastations and sackings, but with the support of the Roman emperors, particularly Augustus and Hadrian, it remained one of the most important urban centres in Macedonia until late antiquity. The city's prosperity is reflected in its monumental buildings with mosaic floors and mural paintings as well as the archaeological finds brought to light in the excavations.

FM:

Archaeological Site of Amfipoli

Administrative Information

Official Unit: 28th Ephorate of Prehistoric and Classical Antiquities

Amphipolis arcaheological site, Τ.Κ. 62052, Amfipoli, Amphipolis (Prefecture of Seres)

Telephone: 23210-21084
Fax: 23210- 64015

  
Open




Winter:
From the 1st of April until the 31 of October 2014:
8:00-15:00

Amphipolis Tomb 3D sketch


Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Amphipolis From Wikipedia, the free encyclopedia

From Wikipedia, the free encyclopedia
Amfipoli
Αμφίπολη

Location
Amfipoli is located in Greece
Amfipoli
Amfipoli
Coordinates 40°49′N 23°50′ECoordinates: 40°49′N 23°50′E
Government
Country: Greece
Administrative region: Central Macedonia
Regional unit: Serres
Population statistics (as of 2011)[1]
Municipality
 - Population: 9,182
 - Area: 414.3 km2 (160 sq mi)
 - Density: 22 /km2 (57 /sq mi)
Municipal unit
 - Population: 2,615
Community
 - Population: 185
Other
Time zone: EET/EEST (UTC+2/3)
Auto: ΕΡ
Amphipolis (Modern Greek: Αμφίπολη; Ancient Greek: Ἀμφίπολις) is a municipality in the Serres regional unit of Greece. The seat of the municipality is Rodolivos.[2] In ancient times, it was a city in the region once called Edonia in the present-day region of Central Macedonia. It was built on a distance of around 5 kilometres (3 mi) from the Aegean Sea coast.

History

View of the delta of Strymon river from the acropolis of Amphipolis.
The ruins of Amphipolis as seen by E. Cousinéry in 1831: the bridge over Strymon, the city fortifications and the Acropolis.

Origins

Archaeology has uncovered remains at the site dating to approximately 3000 BC. Due to the strategic location of the site it was fortified from very early. In the 8th and 7th century BC the site of Amphipolis was ruled by Illyrian tribes.[3] Xerxes I of Persia passed during his invasion of Greece of 480 BC and buried alive nine young men and nine maidens as a sacrifice to the river god.[citation needed] Near the later site of Amphipolis Alexander I of Macedon defeated the remains of Xerxes' army in 479 BC.
Throughout the 5th century BC, Athens sought to consolidate its control over Thrace, which was strategically important because of its primary materials (the gold and silver of the Pangaion hills and the dense forests essential for naval construction), and the sea routes vital for Athens' supply of grain from Scythia. After a first unsuccessful attempt at colonisation in 497 BC by the Milesian Tyrant Histiaeus, the Athenians founded a first colony at Ennea-Hodoi (‘Nine Ways’) in 465, but these first ten thousand colonists were massacred by the Thracians.[4] A second attempt took place in 437 BC on the same site under the guidance of Hagnon, son of Nicias.
Map of Amphipolis.
The new settlement took the name of Amphipolis (literally, "around the city"), a name which is the subject of much debates about lexicography. Thucydides claims the name comes from the fact that the Strymon flows "around the city" on two sides;[5] however a note in the Suda (also given in the lexicon of Photius) offers a different explanation apparently given by Marsyas, son of Periander: that a large proportion of the population lived "around the city". However, a more probable explanation is the one given by Julius Pollux: that the name indicates the vicinity of an isthmus. Furthermore, the Etymologicum Genuinum gives the following definition: a city of the Athenians or of Thrace, which was once called Nine Routes, (so named) because it is encircled and surrounded by the Strymon river. This description corresponds to the actual site of the city (see adjacent map), and to the description of Thucydides.
Amphipolis subsequently became the main power base of the Athenians in Thrace and, consequently, a target of choice for their Spartan adversaries. The Athenian population remained very much in the minority within the city.[6] A rescue expedition led by the Athenian strategos (general, and later historian) Thucydides had to settle for securing Eion and could not retake Amphipolis, a failure for which Thucydides was sentenced to exile. A new Athenian force under the command of Cleon failed once more in 422 BC during a battle at which both Cleon and Brasidas lost their lives. Brasidas survived long enough to hear of the defeat of the Athenians and was buried at Amphipolis with impressive pomp. From then on he was regarded as the founder of the city[7][8][9] and honoured with yearly games and sacrifices. The city itself kept its independence until the reign of the king Philip II despite several other Athenian attacks, notably because of the government of Callistratus of Aphidnae.

Conquest by the Romans

Fortifications and bridge of Amphipolis.
In 357 BC, Philip removed the block which Amphipolis presented on the road to Macedonian control over Thrace by conquering the town, which Athens had tried in vain to recover during the previous years. According the historian Theopompus, this conquest came to be the object of a secret accord between Athens and Philip II, who would return the city in exchange for the fortified town of Pydna, but the Macedonian king betrayed the accord, refusing to cede Amphipolis and laying siege to Pydna.
After the conquest by Philip II, the city was not immediately incorporated into the kingdom, and for some time preserved its institutions and a certain degree of autonomy. The border of Macedonia was not moved further east; however, Philip sent a number of Macedonian governors to Amphipolis, and in many respects the city was effectively ‘Macedonianized’. Nomenclature, the calendar and the currency (the gold stater, installed by Philip to capitalise on the gold reserves of the Pangaion hills, replaced the Amphipolitan drachma) were all replaced by Macedonian equivalents. In the reign of Alexander, Amphipolis was an important naval base, and the birthplace of three of the most famous Macedonian admirals: Nearchus, Androsthenes[10] and Laomedon whose burial place is most likely marked by the famous lion of Amphipolis.
Amphipolis became one of the main stops on the Macedonian royal road (as testified by a border stone found between Philippi and Amphipolis giving the distance to the latter), and later on the ‘Via Egnatia’, the principal Roman road which crossed the southern Balkans. Apart from the ramparts of the lower town (see photograph), the gymnasium and a set of well-preserved frescoes from a wealthy villa are the only artifacts from this period that remain visible. Though little is known of the layout of the town, modern knowledge of its institutions is in considerably better shape thanks to a rich epigraphic documentation, including a military ordinance of Philip V and an ephebarchic (?) law from the gymnasium. After the final victory of Rome over Macedonia in a battle in 168 BC, Amphipolis became the capital one of the four mini-republics, or merides, which were created by the Romans out of the kingdom of the Antigonids which succeeded Alexander’s empire in Macedon. These merides were gradually incorporated into the Roman client state, and later province, of Thracia.
The "Amphipolis Lion".

Revival in Late Antiquity

During the period of Late Antiquity, Amphipolis benefited from the increasing economic prosperity of Macedonia, as is evidenced by the large number of Christian churches that were built. Significantly however, these churches were built within a restricted area of the town, sheltered by the walls of the acropolis. This has been taken as evidence that the large fortified perimeter of the ancient town was no longer defendable, and that the population of the city had considerably diminished.
Nevertheless, the number, size and quality of the churches constructed between the fifth and sixth centuries are impressive. Four basilicas adorned with rich mosaic floors and elaborate architectural sculptures (such as the ram-headed column capitals - see picture) have been excavated, as well as a church with a hexagonal central plan which evokes that of the basilica of St. Vitalis in Ravenna. It is difficult to find reasons for such municipal extravagance in such a small town. One possible explanation provided by the historian André Boulanger is that an increasing ‘willingness’ on the part of the wealthy upper classes in the late Roman period to spend money on local gentrification projects (which he terms euergetism, from the Greek verb εύεργετέω, (meaning 'I do good') was exploited by the local church to its advantage, which led to a mass gentrification of the urban centre and of the agricultural riches of the city’s territory. Amphipolis was also a diocese under the metropolitan see of Thessalonica - the Bishop of Amphipolis is first mentioned in 533. The bishopric is today listed by the Catholic Church as a titular see.[11]

From the reduction of the urban area to the disappearance of the city

Ram-headed capital of a column from a pre-Christian temple.
The Slavic invasions of the late 6th century gradually encroached on the back-country Amphipolitan lifestyle and led to the decline of the town, during which period its inhabitants retreated to the area around the acropolis. The ramparts were maintained to a certain extent, thanks to materials plundered from the monuments of the lower city, and the large unused cisterns of the upper city were occupied by small houses and the workshops of artisans. Around the middle of the 7th century AD, a further reduction of the inhabited area of the city was followed by an increase in the fortification of the town, with the construction of a new rampart with pentagonal towers cutting through the middle of the remaining monuments. The acropolis, the Roman baths, and especially the Episcopal basilica were crossed by this wall.
The city was probably abandoned in the eighth century, as the last bishop was attested in 787. Its inhabitants probably moved to the neighbouring site of ancient Eion, port of Amphipolis, which had been rebuilt and refortified in the Byzantine period under the name “Chrysopolis”. This small port continued to enjoy some prosperity, before being abandoned during the Ottoman period. The last recorded sign of activity in the region of Amphipolis was the construction of a fortified tower to the north in 1367 by Grand Primicier Jean and the Stratopedarch Alexis to protect the land that they had given to the monastery of Pantokrator on Mount Athos.

Archaeology

Fresco from a house (Hellenistic period).
The site was rediscovered and described by many travellers and archaeologists during the 19th century, including E. Cousinéry (1831) (engraver), L. Heuzey (1861), and P. Perdrizet (1894–1899). In 1934, M. Feyel, of the École française d'Athènes, led an epigraphical mission to the site and uncovered the remains of a funeral lion (a reconstruction was given in the Bulletin de Correspondance Hellénique, a publication of the EfA which is available on line).[12] However, excavations did not truly begin until after the Second World War. The Greek Archaeological Society under D. Lazaridis excavated in 1972 and 1985, uncovering a necropolis, the rampart of the old town (see photograph), the basilicas, and the acropolis.

The Tomb of Amphipolis

In 2014 Greek archaeologists unearthed northeast of Amphipolis (location: 40.8394°N 23.8628°E) a vast tomb from the last quarter of the 4th century BC, known as the Hellenistic Period, the biggest burial tomb ever unearthed in Greece. It is believed that it belonged to an important figure from the late period of the reign of Alexander the Great although the identity of the deceased remains unknown as of September 8, 2014, since no remains have yet been revealed and therefore examined.[13]